1928 – 2025

Cornelis de Jong was een rustige, bescheiden man, niet snel betrokken bij ruzies, maar altijd klaar met een verhaal of twee uit zijn levenservaringen. Net als mijn eigen vader had mijn schoonvader een bewogen carrière die hem meer wereldwijs maakte dan de meesten en zijn oplettende aard cultiveerde. Of het nu Indonesië was waar hij diende, het land en de tuinen die hij cultiveerde, de zorgzame banen die hij had, de familie die hem omringde of de kerken waar hij thuishoorde, Cor sloeg deze ervaringen op, gaf er zin aan en deelde ze terloops met vrienden en familie. Voor hem was het verhaal belangrijker dan de oordelen die om hem heen wervelden.

Nadat Cor in 1954 naar Canada emigreerde, begon hij van 1969 tot 2008 verhalen op te schrijven, eerst in het Nederlands, maar daarna sporadisch in het Engels. Zijn handgeschreven vellen kwijnden weg in dozen en ordners tot 2024, toen Cor’s oudste dochter Wendy (mijn vrouw) ze verzamelde, overschreef en bundelde in een Word-document, compleet met foto’s. Tegen die tijd was Cor 96 jaar oud en de verhalen kwamen niet meer, gehinderd door gehoorverlies en overstemd door het eindeloze lawaai in zijn hoofd.